Otto Peters, Business Proces Manager en Sébastien Hermus, Verantwoordelijke voor de Magazijnen en Klantendienst bij Testas, schuiven deze keer aan voor het Tweegesprek. Ze hadden al kennis gemaakt vanwege de invoering van SAP bij Testas.
Sébastien: Wat doe je in je lunchpauze?
Otto: “Ik neem soms te weinig tijd voor mijn lunch. Ik ben gedreven en werk graag door, maar probeer tussen de middag toch een half uurtje vrij te maken om te wandelen, ook als het miezert. Je hoofd even leegmaken. Je merkt dat dat half uurtje pauze zichzelf in de middag terugbetaalt.”
Otto: Als je een dag zou mogen ruilen met een collega, met wie zou dat dan zijn en waarom?
Sébastien: “Met Ives Verheyden, onze directeur. Die man is de hele dag druk bezig en heeft toch altijd álle tijd voor zijn mensen. Hoe doet hij dat, vraag ik me wel eens af. Ik heb het zelf ook druk, maar Ives nog véél meer. Het is fascinerend hoe hij dat aanpakt. Tegen de avond is hij doodmoe, maar pakt dan nog de telefoon op, als bewijs van onze vlakke structuur.”
Sébastien: Waar/hoe zie je jezelf over 5 jaar?
Otto: “Daar ben ik eerlijk gezegd helemaal niet mee bezig, want je toekomst is niet te plannen. Vast staat wel dat je steeds weer nieuwe dingen leert. Ik probeer wel te leren van de zaken die fout zijn gelopen, maar ook te genieten van de dingen die goed zijn gegaan. Mijn doel is om de kansen die zich voordoen, te pakken. Ik hou ook van het bedenken van concepten en strategieën én van nieuwe dingen en verbanden ontdekken.”
Otto: Wat is de belangrijkste les die het leven je geleerd heeft?
Sébastien: “Mijn jeugd bestond uit twee uitersten: ik was een zwart-wit denker en zeker niet het braafste jongetje van de klas. Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Dat is vooral aan mijn moeder te danken. Zij heeft mij geleerd ook grijs te denken. Ofwel: je moet niet meteen een oordeel vellen, maar alles eerst laten bezinken. Het goed vertrouwen in mensen mag je niet verliezen. Het TIAS-programma van MCB heeft mij ook enorm geholpen.”
Sébastien: Wat wilde je worden toen je klein was?
Otto: “Ik heb er nooit echt over nagedacht. Na een beroepentest in de vijfde klas van de middelbare school wist ik wel zeker dat ik niet in de richting van de ouderenzorg wilde. Ik kon goed viool spelen, maar ik had ook interesse in de beta-richting. Het conservatorium werd mij afgeraden door de toenmalige muziekleraar, omdat het niet gemakkelijk was en nog steeds is om als musicus aan de slag te gaan. Achteraf heb ik er wel eens spijt van. Ik speel soms nog, maar je moet er echt de tijd voor nemen.”
Otto: Wie of wat haalt het beste in je naar boven?
Sébastien: “Mijn kinderen. Als ik wel eens geprikkeld thuiskom en ik zie ze, dan krijg ik meteen een heel positief gevoel. Het contact met mijn kinderen is heel belangrijk voor mij. Ik vind het ook fijn als ik iemand kan helpen, zowel in de privésfeer als op het werk. Het geeft voldoening en streelt je ego een beetje. Ik haal er energie uit.”
Sébastien: Van welke gewoonte zou je graag af willen?
Otto: “Dat zou ik een-twee-drie niet weten. Ik ben van nature niet snel tevreden en hou van controle op zaken waar ik mee bezig ben. Maar dat zijn geen slechte gewoontes, toch? Als ik dan toch een antwoord moet geven: tussendoor minder snoepen, want je werkt ongemerkt veel onnodige suikers naar binnen!”
Otto: Wat is jouw ‘guilty pleasure’?
Sébastien: “Ik heb geen heimelijke genoegens. Ik ben extravert, zeg ook wat ik denk en draai niet rond de pot. Maar ik houd het altijd beleefd en doe niets stiekem.”
Wil je ook bij MCB werken? Klik hier voor de vacatures