Ellen Popeyus

In het belang van iedereen individueel en van het bedrijf als geheel werkt MCB aan een beleid om de vitaliteit van medewerkers te bevorderen. Vitale medewerkers zitten lekkerder in hun vel en hebben meer energie en werkplezier. En de opbrengst voor het bedrijf is meer productiviteit, minder verzuim en minder stress rond veranderingen. Mensen blijven zo op een ontspannen manier duurzaam inzetbaar.  Maar hoe kun je die vitaliteit nu vergroten? Naast het houden van een medewerkersonderzoek, dat per 15 september is gestart, was het idee: laat de mensen het zelf maar zeggen. HR stelde drie thema’s vast - ‘leren/ontwikkelen’, ‘vitaliteit’, ‘veiligheid’ - en nodigde medewerkers van MCB NL, BIS en International uit om daar in projectgroepen over te brainstormen. En daar bleek behoorlijk wat animo voor! De projectgroepen, met medewerkers uit alle werkvelden, presenteerden recentelijk hun eerste ideeën waar ze binnenkort mee naar buiten komen. Wij staken even onze neus binnen bij betrokkenen.

Meer dan 1 miljoen en meer dan 3 miljoen kilometer op de weg voor MCB, vrijwel schadevrij. Dat is een prestatie op zich. Hoe doen Henri Senders en Wil Vereijken dat?

MCB investeert in de opleiding van haar medewerkers, hieronder wat voorbeelden uit de praktijk.

De juiste aandacht geven aan de juiste klanten en niet louter materialen verkopen, maar vooral serviceconcepten die klanten helpen in hun business. Het is zeker niet nieuw voor de MCB Group, maar als bedrijf zetten we daar nu volledig op in, want dáár ligt onze toekomst. Dat vraagt om een andere manier en ‘cultuur’ van verkopen. Mercuri International staat MCB terzijde bij de implementatie van de nieuwe Sales-strategie en het ontwikkelen van trainingsprogramma’s. Leidinggevenden van het front office van MCB NL en Marketing zijn inmiddels getraind, de Sales-medewerkers zijn net begonnen.

Elke dag een gratis voorstelling tijdens de pauze. Zo kijkt magazijnmedewerker Anton van de Ven terug op de voorbije maanden. Hij zag van binnenuit de hoogbouw voor het langgoed verrijzen in Valkenswaard. “Goh, dat ging rap, man! Het is tegenwoordig gewoon een bouwpakket, zo’n hal. Gaten boren, een fundering leggen, de staalconstructie neerzetten, kant-en-klare wand- en dak-elementen hijsen, in elkaar schuiven, vastschroeven en, hup, het zit in elkaar. Het dak lag er in twee dagen; de vloer werd in één dag gestort. Daar gingen honderd wagens beton in!”

Automatisering is niet meer weg te denken uit onze bedrijfsprocessen. Toch wordt in een enkel procesonderdeel nog met pen en papier gecommuniceerd. Namelijk in de replenishment op De Vest: de aanvulling van de platenvoorraad vanuit de bulkhal naar de pickhallen die niet direct aan klantorders is gebonden. (De ordergebonden bevoorrading zit wel in SAP). Onder aanvoering van assistent-chef Frank Lavrijssen wordt dit stukje braakliggende automatisering nu stap voor stap ingevuld.

Voor Erik van Boxmeer is chaufferen zijn lust en zijn leven. Hij is bijna 30 jaar chauffeur bij MCB, voornamelijk rijdend op Duitsland. Toch zagen we hem in de voorbije maanden voornamelijk onder de wagens bezig. Hij hielp Erik Peters in de garage met het onderhoud van de opleggers.

We weten allemaal dat ‘gewoon’ ongelegeerd en laag gelegeerd staal niet bestand zijn tegen corrosie. De remschijven van onze auto’s bijvoorbeeld, die zijn van staal gemaakt. Tenzij je keramische remschijven hebt natuurlijk. Maar ja, wie kan die nou betalen? Als je na een regenachtige dag naar je ongebruikte stalen remschijf kijkt, dan zie je de corrosie oftewel roest zitten. Zo snel gaat dat!

“Het werken is nu veel meer ontspannen, er is een bepaalde druk verdwenen,” zegt logistiek medewerker Mark Verhoeven van Staalmarkt De Kempen. Mark doelt op de geslaagde proef met ‘APO’ waarbij de operators zelf hun orders gereedmelden en er minder administratieve handelingen verricht hoeven te worden. “Het maakt ons werk inzichtelijker, efficiënter én uitdagender.”

“Ik ben ambitieus en leergierig, eigenlijk wil ik alles graag weten,” zegt Johan Groenen (37) met een spontane lach. Johan, samenwonend en vader van drie kinderen, meent wat hij zegt. Daarom studeert hij in zijn vrije tijd en is lid van de ondernemingsraad. Binnenkort verruilt hij de magazijnen voor een leidinggevende functie in het Steel Service Center (SSC). Hij wordt teamleider.

Heb je dat wel eens? Dat je zó lekker bezig bent dat de tijd werkelijk omvliegt? Alsof je in een droomtoestand verkeert. Je voelt je prettig, als een beekje dat stroomt. Dan zit je in een flow.

Marino van de Beek, Sales MCB Nederland, geeft uitleg over EDI of Electronic Data Interchange.

MCB doet een grondaankoop in Valkenswaard. Daarmee besluit het bedrijf definitief voor één plaats te kiezen als centraal punt voor de materialenopslag. Vijf hallen moeten er komen te staan, zodat men op termijn verlost is van al die plukjes MCB in de omtrek van Eindhoven.

MCB kampt met ruimtegebrek. Men heeft dat met de bouw van drie grote magazijnen en de aanvullende huur van enkele hallen hoogstens wat weten te dempen, maar niet weggenomen. Bovendien vertonen de vestigingen van het bedrijf logistiek gezien geen efficiënt scharnierend en logisch samenhangend geheel. In haar jacht naar magazijncapaciteit heeft de groothandel plompverloren met pijltjes op het dartbord van zuidoost-Brabant gegooid. Behalve in Eindhoven, Geldrop en Nuenen is er inmiddels ook een pijltje in Valkenswaard beland. Daar heeft MCB in 1966 in de J.F. Kennedylaan twee industriehallen van Sallaerts gehuurd.

Via geschreven en ongeschreven regels bereikt MCB in 1966 haar 25-jarig bestaan. Er werken dan al 231 mensen, onder wie 22 vertegenwoordigers en 22 vrachtwagenchauffeurs, bij de groothandel. Als de medewerkers elkaar feliciteren met deze mijlpaal, is dat voor menigeen tevens een kennismaking, vooral als de ene hand kantoorwerk is gewend en de andere eeltig is van het sjouwen of sturen. Of als die toebehoort aan een van de verre vertegenwoordigers. Zij vormen het legertje handelsreizigers van MCB die allen in grote individuele vrijheid en op grote afstand van de staalgroothandel opereren. Slechts een paar keer per jaar laten ze hun neus zien in Eindhoven.